Translate

donderdag 23 juni 2016

Hagelstenen zo groot als dikke, vette, bevroren witte kersen

Dit jaar vliegen er heel veel prachtige, kobaltblauwe libellen in mijn tuin rond. Vaak zitten ze op de waterplanten in de vijver.
Mijn telefoon gaat en een Chinees vraagt: 'Spreek ik met mijnheer de Roy?' (Mijn schoonvader.)
'Nee, zeg ik, maar vertelt u het mij maar.'
'Houdt u van Chinese rijsttafel?'
'Ja.'
'Houdt u van Babi Pangang?'
Ik denk wat een rare Chinees en zeg: 'Ik denk niet dat mijnheer de Roy nog een loempiaatje naar binnen krijgt, hij is namelijk al een tijdje dood. En ik vraag: Bent u trouwens wel eens in Appingedam geweest, daar hebben ze konijnen die de horlepiep dansen en nog veel meer, misschien iets voor u of uw collega's. Goedemorgen.'
En ik druk hem weg.
Geïnteresseerd kijk ik naar het laatste nieuws: Brexit Groot Brittannië. In de 16e eeuw scheidde Engeland zich af van de katholieke kerk..., tja, het zijn en blijven eilandbewoners, eigenzinnig volkje.
Ruttemetutje en Merkelientje van Duitsland houden hun hart vast. 'En wat als meer landen volgen?' hoor ik Samsonnetje zuchten.
Ondertussen wordt buiten de lucht donker en donkerder. Snellens ga ik naar buiten en werk gehaast - doch met precisie - aan "mijn Ark van Jozef". Hij is niet heel erg groot en ik kan er met een beetje scheepvaartkunst net door de grachten van Appingedam varen. Volgeladen met Chinezen. Nou, dat wordt lachen. 'Aan de rechterzijde ziet u een hoog-hangende keuken met horlepiep dansende konijnen en links ziet u een laag-hangende keuken zonder horlepiep dansende konijnen. Allemaal heel erg bijzonder.
Plotseling begint het te druppelen, daarna begint het nog veel harder te druppelen... dan klinkt er een keiharde scheet van Herman Brood zaliger en... daarna bekogelen de weergodinnen de aarde met hagelstenen zo groot als dikke, vette, bevroren witte kersen. De kobaltblauwe libellen zijn met de noorderzon verdwenen. Boven mij in de lucht zie ik een dikke verdwaalde ooievaar. Hij krijgt een bevroren witte kers op zijn kop, de rest kan hij niet meer navertellen. Het gaat vreselijk tekeer. Ze knallen ook in de vijver en het water spat omhoog alsof er IJslandse geisers tot leven komen - ze spuiten tot zeker dertig centimeter hoog. Verschrikt duiken Roodkopje en Spikkel (de vissen van mijn vriendin) onder een lelieblad. Het geweld duurt wel een half uur lang. Ik kijk door het raam van "mijn Ark van Jozef werkplaats" en zie een bezorgde buurman met twee blote handen over het dak van zijn auto wrijven ('wat een kletsverhaal,' hoor ik hem brommen). De Chinees naast mij snapt er ook niets van. 'Had ik u niet aan de telefoon?'
'Nee.'
'Merkelientje wordt de laatste tijd alsmaar dikker - begint een beetje op Napoleon te lijken,' zegt Samsonnetje.
Ruttemetutje wrijft met een big smile over zijn billen en zegt: 'Potverdorie, volgens mij ben ik door een libelle gestoken.'

'Nieuws met een glimlach' is gestopt.

Sinds 2018 schrijft Jozef Bloks vanuit Spanje op dit blog (het Altea Blog) korte verhaaltjes met een glimlach over wat hij op het strand van Altea allemaal beleeft.
Lees maar eens een verhaaltje bijvoorbeeld: Recept: pikante kip met rijst


Bekijk tevens talloze t-shirts van Jozef Bloks met afbeeldingen van stripfiguren, grappige teksten, muziek, kunst en natuurlijk de zwaan van Altea op Spreadshirt.com