Het was ergens in de Achterhoek, hoe het plaatsje heette wist hij niet meer en ook de naam van de feesttent was hij vergeten. Maar het was geweldig! Al die fans die aan zijn voeten lagen. Oh, oh, oh..., wat had hij er van genoten. Ja, het was lang geleden dat hij zo veel succes had.
De meisjes op de eerste rij hadden hem het gevoel gegeven van een jonge god. Hij had al zijn oude hits ten gehore gebracht en ook zijn nieuwe nummers gingen er in als pap.
Fluitend staat hij op. Schuift de gordijnen een stukje weg en..., hij schrikt. Sneeuw! Zijn tuin is bedekt met een dun laagje sneeuw. 'Een paar dagen geleden was het nog 20° Celsius. Op een terrasje had hij door jonge meisjes met korte rokjes zijn tatoeages laten bewonderen.
En..., zijn door de winter gebleekte gelaat was zelfs een beetje bijgekleurd.
Later op de dag had hij - een beetje aangeschoten van alle lekkere drankjes - nog "Rokjesdag..., rokjesdag, joho, joho..., eindelijk is het weer rokjesdag" voor ze gezongen.
En nu..., nu ligt er sneeuw in zijn tuin. Hij loopt naar de badkamer en boven de wastafel wast hij met koud water zijn gezicht. Vervolgens knijpt hij in zijn wangen, trekt aan zijn oorlelletjes en mompelt: 'Ik heb weer zo'n vreemde droom!'
Daarna loopt hij naar de achterdeur en even later wandelt hij op blote voeten door de tuin. Plotseling batst er een sneeuwbal tegen zijn hoofd..., en direct daarna nog een. Verbaasd kijkt hij om zich heen. Dan steekt de buurvrouw haar hoofd boven de schutting uit. En lachend roept ze: 'Lekker hè.' 'Ik zal je...,' schreeuwt Rob terug.
Even later vliegen de sneeuwballen over en weer. Rob klimt over de schutting. De buurvrouw draagt een kort rood rokje. Als kleine kinderen rollebollen ze door de sneeuw. En Rob roept alsmaar: 'Rokjesdag, rokjesdag..., laat je rode rokje zien dat wappert langs je benen, laat je rode rokje zien, jij meisje van plezier...'
Ja, ze hebben samen dolle sneeuwpret. Uiteindelijk eindigt het feest bij Rob op de bank. Gezellig drinken ze een kopje koffie.
'Ik weet niet wat er de laatste tijd allemaal met mij gebeurd, zegt hij tegen Buuf, maar sinds een tijdje beleef ik iedere zondag weer een speciaal verhaal. De ene keer als een groene indiaan..., verkleed als ruimteartiest, of..., ik kom in een bos Roodkapje tegen. Dan weer smeer ik mijzelf in met een Sissi-masker van amandelen en honing. Of, ik ben plotseling Prins Carnaval. En..., ik componeer soms liedjes die ik zelf nooit bedacht zou kunnen hebben. Een vreemde zaak!
Vroeger waren mijn zondagen vreselijk saai, vervolgt hij. Ik lag de hele dag maar in bed en draaide dan mijn oude hitsong "Zondag" helemaal grijs.
Het lijkt nu net alsof ik de hoofdpersoon in iemands verhaal ben. Iemand die mij iedere zondag weer iets nieuws laat beleven.'
'Gezellig toch,' zegt Buuf terwijl ze hem bedenkelijk aankijkt.
'Jazeker, mompelt Rob, ik kijk er iedere zondag naar uit.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten