De zwaan

Zondag is de dag van Rob de Nijs. Mag niemand aankomen, die is van hem! Gisteren plaatste hij nog een prachtige foto uit de jaren zestig op Facebook: Rob samen met Threa Dobbs bij een mooie auto uit die tijd.

Het is vandaag een mooie herfstdag. De zon schijnt, af en toe een wolkje maar verder een geweldig weertje om te gaan wandelen.

Ik kijk naar twee witte zwanen, die in het riviertje (voor mijn huis) met elkaar ruzie maken. Met gespreide vleugels gaan ze elkaar te lijf. En natuurlijk moet ik aan het Zwanenmeer van Tsjaikovski denken.

Ondertussen cirkelt er bijna geruisloos een drome boven mij in de lucht. 'Misschien is zondag wel een goede dag om wietplantages op te sporen,' mompel ik in mijzelf. Het is een kleine helikopter die ik hier wel vaker zie vliegen. Mijn schoonmoeder dacht dat het speelgoed was. 'Nee, zei ik, die zijn van de politie of van het leger. Daar spioneren ze mee. En... ze kunnen er ook mee schieten!' Het schijnt dat er nu al dromes zijn in de vorm van een vogel, en die in de stad rondvliegen. Privacy? Wat was dat ook alweer?

Ik kijk naar de zwanen en vraag mij af of dat misschien ook dromes zijn.

Mijn gsm trilt in mijn broek. Een bericht van een fan. "Een ijshockeyer die balletdanser werd" lees ik op het schermpje. Matthew Golding - ook wel bijgenaamd "De witte tornado" - wint Zwaan op de Nederlandse Dansdagen in Maastricht.

In mijn verbeelding zie ik Rob op zondag in een tutu door het huis huppelen. Maar, het is zijn dag! En dan mag hij doen wat hij wil!